Zeg jij over jezelf dat je goed kunt luisteren? Dus niet alleen met je oren, maar écht luisteren. Met elke vezel, met een open hart, wat de ander je ook vertelt? Ik daag je uit, om de diepte in te gaan van het echte luisteren.
Luisteren; hoe doe je dat?
Mijn favoriete boek “De 13 oorspronkelijke Clanmoeders” van Jamie Sams houdt me zoals gewoonlijk een spiegel voor. Deze maand staat in het teken van de 5e Clanmoeder “Luisterende Vrouw’.
Deze wijze vrouw leert ons om te luisteren naar de natuur, naar ons hart, de geestenwereld, het standpunt van anderen, en de taal van de dieren. Een prachtig hoofdstuk over steeds beter leren luisteren. Luisterende Vrouw is zo geoefend in luisteren dat ze iedere gedachte, ieder gevoel hoort. Door stil te zijn. Ligt daar de sleutel voor het echte luisteren: de stilte?
Luisteren naar jezelf
Luisteren naar jezelf heeft veel dimensies. Begin eens met luisteren naar je lichaam. Heeft het dorst? Is het vitaal of vermoeid? Luister je naar de signalen die het geeft? Daarna kun je eens luisteren naar alle stemmetjes in je hoofd. Het geluid van de stroom aan gedachten. Wat zeggen ze je? Een volgende stap is het luisteren naar je emoties. Hoe voel je je? Ben je gelukkig en dankbaar? Of spelen er zaken onder de oppervlakte? Nog subtieler wordt het als je luistert naar je spirituele stem. Vind je voldoening in je leven? Hoor je je hartsverlangen nog?
Vanuit stilte kun je alle geluiden horen, die van je lichaam, je hoofd, je emoties en je hart.
Wat zegt jouw hart?
Misschien is dit wel de belangrijkste vraag als het gaat om luisteren. Luisteren naar je hart. Je hart is meestal geen schreeuwlelijk. Eerder een fluisteraar. Net als bij paardenfluisteraars zijn de woorden zacht en subtiel. Tegelijkertijd zeer krachtig. Als je de kracht van je hart hoort en dit gaat leven, dan kom je in je meest eigene stroom: wow! Maar, wees eerlijk, hier maken we meestal geen tijd voor. Het vraagt best wel wat om zo stil te zijn dan je je hart kunt horen.
Ik hoor de stilte weer
Ik herken het als geen ander. Vandaag heb ik ondanks de hagelbuien de stilte van de natuur opgezocht. Zittend tegen een prachtige beuk ben ik gaan luisteren (Je ziet de beuk op de foto). Eerst naar de vogels, de na-druppende regen van de bladeren. Toen naar mijn hartslag. En toen … de stilte, waarin de antwoorden komen. Zachte woorden waar ik al weken naar zocht. De antwoorden die mij weer kracht geven, om steeds weer opnieuw in mijn eigenheid te leven.
Wil jij ook weer luisteren naar jouw innerlijke stem?
Ik help je met alle liefde om dat rustpunt te vinden, waardoor je jouw zachte, krachtige antwoorden weer kunt horen.
Ik hoor je graag.
Recente reacties